De Wee
E läit do, laanscht d'Waasser,
huet d'Sonn um Réck.
E féiert an d'Zukunft,
versprécht der Gléck.
E Wee ass wéi d'Mënschen,
bal riicht, bal kromm.
E rifft dech, e lackelt:
"Dajee, da komm!"
E Wee ka verspriechen,
mä täuscht och alt.
Du hoffs, 't géng riichtaus, scho
gebitt hien "halt"!
E Wee ka verroden,
ass oft gemeng.
Am Ufank ass Teppech,
da komme Steng.
Du wëlls et net gleewen,
mä 't ass esou.
Muench Wee ass eng Sakgaass,
ass ënnen zou!
Wéi am Liewen
Gëscht wor alles naass
Haut sinn d'Beem aus Glas
An de Pawee an der Gaass
Ass falsch ewéi Haass
D'lescht wor alles gro
't louch mer schwéier um Mo
Ewell ass d'Sonn nees do
An den Himmel schéi blo
Sou ass d'Liewen
Du wëlls der en Teppech wiewen
Aus gëllene Fiedem a schwiewen
No uewe striewen ofhiewen...
Da bléist e kale Wand
Äiseg iwwer d'Land
E rappt der de Fuedem aus der Hand
An du bass nees e Kand...
Eriwwer
Ech sti beim Waasser, d'Zäit vergeet.
Wéivill Fudder si schonn d'Musel of?
Wat eriwwer, deet net leed,
't ass vergaang ewéi e kuerze Schlof.
A wann de Wand sech nach sou stäipt,
rosen d'Waasserwellen zréckgeheit,
eng jonk Weid sech wuel nach näipt -
ech weess gutt, wat et fir mech bedeit!
E Schwan, schluetwäiss wéi frësche Schnéi,
läit wéi onberéiert op der Well.
D'Dreiwe stéiert hien net méi:
hie weess näischt vu Mündung a vu Quell.
Wär dat net schéin, du wäers e Schwan?
D'Zäit, déi géif wéi Waasser laanscht dech gon!
't bräicht ee sech keng Suerg ze man,
wéivill d'Auer huet fir ee geschlon!
Hierscht (1)
De Bësch gloust faarweg an der Sonn
an d'Schiede gi méi laang
Geschwënn dann ass och dee verschwonn
deen d'Feier ugefaang
Well och dem Hierscht schléit eemol d'Stonn
an 't gëtt mer lo scho baang
Ass d'Sonn am Wanter nach sou ronn
si bréngt dach ni eng Saang!